Just Me, Myself and Wine

En toen ....
Na een met 'vlag en wimpel' afgeronde Mini Masterclass door manlief, was daar de grote avond van de certificering....

Er was vanuit de opleiding die bewuste avond voor de 'partners' een diner georganiseerd. Waarschijnlijk ter compensatie voor alle 'het moeten missen van ... ' avondjes. Zeer attent.
En daar zat ik dan. In een restaurant. Tussen de partners van al die 'knappe koppen'. Alleen, ... zonder manlief. Die had 'het laatste avondmaal' samen met studiegenoten. Ik kende niemand van de partners. Uit voorzorg was ik dan ook met de benenwagen. Mocht het een avond worden waarbij je het liefst verstoppertje speelt tussen de jassen aan de kapstok of erger het restaurant uit vluchten om er thuis achter te komen dat je jas nog in het restaurant hangt, had ik in ieder geval de optie om een mega fles wijn naar binnen te gieten en een (hele) gezellige avond met wijn en mezelf te hebben.

Sinds een aantal jaren doe ik dat. Gewoon ergens 'alleen' naar toe gaan.
Dit heb ik geoefend, jaren geleden, tijdens een minder gelukkige periode in mijn leven. Destijds zat ik zo met mezelf in de miserie dat ik besloot om de uitdaging aan te gaan. Met mezelf. En dat was een enorme uitdaging!
Dus hoppa, met mezelf een weekend naar een Waddeneiland, om er vervolgens zwaar in paniek achter te komen dat ik daar toch echt helemaal ALLEEN was,

HELL-UP!! Dat werd dus met mezelf uit eten, met mezelf wandelen, fietsen, de kroeg in, maar vooral met mezelf de dialoog aangaan.
En daar heb ik mezelf terug gevonden. Ik heb de beste gesprekken ooit met mezelf gevoerd. In eenzaamheid kwam ik juist (!) in verbinding met mijn omgeving, maar het belangrijkste van alles , ... in verbinding met mezelf.
En dat betekende letterlijk , nooit meer alleen!
Het proberen waard, echt.
Je hebt altijd jezelf om tegen aan te zeuren, een potje mee te janken, enorm mee te lachen, te dollen, te zingen, cynisch tegen te zijn of een mega fles wijn mee te verorberen.

Zodoende zat ik daar dus in dat restaurant. Tussen al die partners die ik niet kende. Ik zag wel hoe het zou lopen. Dat is namelijk het gemakkelijkste.
Tenslotte kon ik ten alle tijden terugvallen op mezelf.
En wanneer dat even niet zou gaan lukken, kon ik altijd nog het restaurant uit vluchten en er vervolgens thuis achter komen dat mijn jas nog in het restaurant zou hangen ....