Chaos in mijn hoofd

Het is druk in mijn hoofd. Onrust.
Het einde van het schooljaar nadert en dan is het chaos.
Althans bij mij. In het hoofd....

Mijn jaar heeft namelijk twee eindes en twee (nieuwe) beginnen. Het eerste einde valt onder het kalender jaar en loopt richting kerst en oud- en nieuw. Daar wil ik het niet eens over hebben, want dan is de chaos niet meer te overzien.
Nee, ik heb het nu over mijn tweede einde van het jaar. Het schooljaar. Het einde van het jaar dat tegen de zomervakantie aan loopt.
Bij dit einde ontstaat er chaos in mijn hoofd. Opeens dient er van alles te 'moeten' gebeuren. En niet alleen bij mij in het hoofd. Ook bij de kinderen op school en in het bedrijfsleven is mijn constatering. Alles , maar dan ook echt alles MOET  ...  'AF, KLAAR , PUNT erachter. Niemand echter die dat van mij verwacht , alleen ik zelf. Overal liggen 'to do notes' , alsof er nooit meer een nieuw begin gaat komen. Alles (maar dan ook echt alles) moet schoon, opgeruimd en (bijna) alles gooi ik weg. Met als gevolg dat het thuisfront opeens net die ene pen nodig heeft of hoe zat het ook alweer met dat blauwe shirt waar is die eigenlijk gebleven (?) ... Ik heb een ontiegelijke drang om orde op zaken te stellen. Te Re- creëren, te Re- freshen, te Finishen Touchen. Maar ja. Het creëert eerder veel onrust. Chaos en Wanorde. Vooral in mijn hoofd.

Behalve dit jaar einde. Het is er wel. De onrust, het willen re- freshen. En er liggen overal door mij geschreven en neer gestrooide 'notes' met nog 'to do dingen'. Maar voor het eerst doe ik niet mee. Ik heb een keuze gemaakt. In mijn hoofd. Dit keer kies ik voor rust. Rust in mijn hoofd. Rust in mijn 'to do's'.
Er is verder niets veranderd. Ik doe nog steeds opeens alles wat is blijven liggen. Het is nog steeds het einde van mijn tweede einde jaar, maar in mijn hoofd heerst 'orde'. Elke keer wanneer de boel dreigt te gaan exploderen vormt zich een kalme, rustige, liefdevolle stem in mijn hoofd die mij verteld dat 'het' allemaal goed komt. Het is goed. Het is oke.
Vol respect en bewondering luister ik naar deze stem en keert de rust terug.
Rust in mijn hoofd, rust in mijn lijf en rust in mijn omgeving, waardoor er meer tijd ontstaat. Alles is goed en er is meer tijd. Zo eenvoudig is het.
Kortom hoe meer onrust en spanning je toe laat , hoe minder tijd er voor je gevoel ook blijkt te zijn. Blijkt te zijn, want tijd is natuurlijk maar een illusie. We hebben het zelf bedacht. Tijd bestaat eigenlijk niet. Kortom er is altijd 'tijd'. Tijd genoeg, het is maar net wat je er voor verwachting aan vast hangt en hoe je er mee omgaat. Onze gecreëerde tijd is handig, maar niet heilig.
Hoe meer rust , hoe meer alles vanzelf lijkt te gaan. Wanneer je dit bij jezelf veranderd, veranderd je omgeving automatisch met je mee. De keus is aan jou.

I love it!